Twee levenslange vrienden, oprichters van de Raccoons Group, maar bovenal: iemand met een panische angst voor elektrische steps en iemand met een enorme voorliefde voor elektrische steps. Opposites attract.

Onlangs vroeg iemand van de Surf Studio, het innovatiehuis van KBC, of Radio Raccoons iets te maken heeft met Raccoons na een bedrijfspresentatie. Dat was voor ons een teken dat het hoog tijd was om een aflevering op te nemen waarin we het verhaal achter onze podcast uitleggen. Dat verhaal gaat zo’n 29 jaar terug in de tijd. De centrale vraag van de dag: wat doen wij naast podcasts maken?

Innovatiehuis

“Onze missie is om onze klanten te helpen met digitale producten te bouwen, maar dan met nieuwe technologie. Als er een probleem is en klassieke technologie kan het niet oplossen, dan kunnen we het waarschijnlijk vanuit Raccoons wel oplossen,” vertelt Sam. “Bij ons kan dat typisch met nieuwe technologieën. Als we vandaag kijken naar onze omzet en projecten, dan vloeit dat grotendeels toch voort uit artificiële intelligentie. Dat is natuurlijk in de zeer brede zin van het woord, maar daar later over,” vult Michiel aan.

The origin story

“Ons verhaal brengt ons ondertussen 29 jaar terug in de tijd naar het doopvont, want Michiel en ik zijn gedoopt in dezelfde misviering, groeiden een straat verder van elkaar op, gingen samen naar de middelbare en hogeschool, enzovoort. We kennen elkaar al 29 jaar en voor de start van Raccoons, ondertussen al zes jaar geleden, hebben we samen al heel wat watertjes samen doorzwommen,” vertelt Sam.

Zo ontwikkelden de vrienden samen een game in de lagere school. Michiel legt uit. “Toen we 11 waren, ontwikkelden we een RPG, een tekstgebaseerd spel. Dat ging gepaard met discussies, want ik wilde het thema Lord of the Rings, en Sam wilde Warcraft. We vonden geen compromis, dus het thema werd een combinatie. De essentie: je kon puur tekstueel wapens kopen met geld en mensen aanvallen.”

Ze waren zelfs pioniers in de monetisatie van het online gamen. “Wat we als elfjarigen gedaan hadden, was technologisch niet erg vooruitstrevend, maar we waren wel al bezig met monetizing en marketing. We lieten t-shirts drukken — waar we dan vier weken op moesten wachten — dus heel onze school kende het spel. Dat was ook in de TMF-tijd waar je kon smsen om ringtones te kopen. Je kon eigenlijk voor verschillende zaken bellen of smsen naar een nummer om iets te kopen. Dat hebben wij geïmplementeerd in ons spel. Je kon muntjes kopen door te bellen. Zo spoorden we alle elfjarigen aan om te bellen met de gsm’s van hun ouders en zo coins te kopen,” lacht Sam.

“Dat was niet geïntegreerd trouwens. Die coins kwamen niet automatisch in je account. Spelers belden, lieten dat ons weten op MSN, wij keken of dat klopte, en dan voegden wij credits toe aan hun account in onze database. We waren early adopters van het vandaag zeer bekende betaalsysteem Mollie dat toen in zijn kinderschoenen stond,” vult Michiel aan.

Wat marketing betreft, vertelt Michiel, waren de t-shirts de moeite. Vanboven stond ‘BFTH’ (Battle for the Honour) en daaronder stond een gigantische, copywrited orc die gescreenshot was uit een van de Lord of the Rings scènes. “Daar liepen wij dan mee rond op school om ons spel te vermarkten.”

Superpowers & Skola

Sam en Michiel hadden 101 ideeën, maar wat ontbrak was technische kennis. Dat veranderde toen het duo naar de universiteit ging.

“Michiel is burgerlijk ingenieur gaan studeren, ik toegepaste informatica. Dat bleek een ideale combinatie om onze zotte ideeën vorm te geven. Michiel had theoretische kennis van AI, ik was als toegepaste informaticus super hands-on door bijvoorbeeld webapplicaties te ontwikkelen. Plots voelde het alsof we een soort superpower gekregen hadden waarbij we alles tastbaar konden maken door ons gewoon twee weken op te sluiten met een paar Carapilsjes,” vertelt Sam.

Skola, het kunstonderwijsplatform

Dat opsluiten resulteerde in heel wat vreselijk slechte ideeën, maar hier en daar ontspoorden er ook enkele. “Michiel zijn vader heeft altijd in het deeltijds kunstonderwijs gestaan en ervaarde het probleem dat weinig tot niets gedigitaliseerd was. De middelbare scholen kregen Smartschool, deeltijds kunstonderwijs had niets. Wij hebben een platform gebouwd, eerst om Michiel zijn vader te helpen, maar dat heeft nadien geleid tot student-ondernemer worden, een vennootschap oprichten, de baan opgaan naar alle muziekscholen om de software te verkopen, customer support leveren, sales licenties opstellen, in de clinch liggen met Sabam en legal advice nodig hebben…”

Eerste medewerker

Sam en Michiel beseften in dat traject dat ze perfect hun technische skills die ze op de schoolbanken leerden konden combineren met hun gezonde appetijt voor ondernemerschap. Ze leerden veel bij op verschillende vlakken en na een tijdje kwam daar ook people management aan te pas. “We hadden een klein team nodig en meer bepaald om de software te ontwikkelen. We hadden relatief weinig tijd want we zouden full-time in de les moeten zitten, dus namen we een stagiair aan die dagelijks naar ons kantoor kwam om te ontwikkelen,” vertelt Sam.

Dat kantoor? Dat was meer bepaald Michiel zijn kot van zo’n 15 vierkante meter. “Het zag er niet erg professioneel uit, maar de stagiair vond het wel ongelofelijk leuk. Het raarste moment was toen we de leerkracht op stagebezoek kregen en we die persoon niet eens een stoel konden aanbieden. We hebben hem dan maar op het bed gezet om een glaasje water te drinken en met ons te babbelen over de stagevooruitgang van de student,” lacht het duo. “Die leerkracht was wel mee met het hele startup gebeuren en waande zich al in de garage van Apple van de jaren ‘70.”

Limitaties

“We konden alles wat we leerden op school eindelijk in de praktijk brengen. Voor Skola bouwden we ooit een platform waar studenten notities konden delen tegen betaling. Dat werkte wel, we waren bijna bij een lancering, maar technisch hing het met haken en ogen aan elkaar. Skola was het eerste platform dat we effectief op een professionele, veilige manier draaiende hadden,” vertelt Michiel.

“We zijn bij Skola tegen één limitatie aangelopen en dat was een onwaarschijnlijk waardevolle les. We hadden een heel groot deel van de markt in België die op Skola draaide, maar enerzijds is die markt zeer klein, en anderzijds heeft het deeltijds kunstonderwijs zeer weinig financiële middelen om te spenderen aan digitale producten. De schaalbaarheid van het platform was er technisch zeker, maar business-wise eigenlijk niet. Uiteindelijk hebben we het aan een van de allereerste klanten verkocht, dus het bestaat vandaag nog steeds. Ik weet niet of het nog heel intens gebruikt wordt, maar we hebben het wel netjes kunnen afronden,” besluit Sam.

Tweede ‘zot’ idee: Ellie Watch

Al snel stond er een tweede idee in de steigers. Sam en Michiel wilden een wearable ontwikkelen die de features had om senioren langer thuis te laten wonen. “We wilden door middel van een AI model detecteren wanneer mensen vielen, puur door de sensoren die rond de pols zaten.” Michiel pikt in: “Sam kwam dan naar mij en vroeg of ik zo’n algoritme kon bouwen. Ik kreeg toen het vak machine learning, maar dat was een pak primitiever dan vandaag. Dat was in 2015. We mogen dat niet vergelijken met de beschikbaarheid van AI vandaag.”

Het duo begon te bouwen. Voor in die tijd liep dat eigenlijk goed, maar toen hadden de twee data nodig om het algoritme te trainen. Hoe gedragen ...